Kim PeereboomIk, Kim Peereboom ben geboren op 30 december 1977 in Krommenie. Ik heb me zolang ik me kan herinneren tweeledig gevoeld. Enerzijds erg aards en altijd in voor een goed feestje, anderzijds heb ik altijd gevoeld en ervaren dat de dingen die we zien niet alleen maar zijn wat we zien. We zien ze omdat we door een bepaalde bril kijken, tegelijkertijd komen we ze tegen omdat het noodzakelijk is. Alles is verbonden met een groter geheel. De balans vinden tussen het mooie, mystieke en rustgevende die deze wetenschap teweeg brengt en het meedraaien in een maatschappij die grotendeels draait om het ego, is nog steeds een uitdaging. Het niet begrijpen, maar wel voelen hoe de aarde zich verhoudt tot het universum, de mens tot de aarde én dit universum en hoe je gedachten zich verhouden tot je zijn, is een grote inspiratiebron.

Ik heb nooit de woorden kunnen vinden voor deze emoties, het schilderen geeft mij de mogelijkheid om m'n emoties te materialiseren, een stem te geven en te verhelderen. Door te schilderen worden emoties bewust, aangegaan en vertaald. Het biedt de kans om te ventileren, te doorvoelen en dus te accepteren / verlichten. Als ik echt schilder vanuit emotie, weet ik nooit van te voren wat het wordt. Ik begin en er ontstaat. Ik maak af wat is begonnen. Als een wolk aan de lucht die ineens iets voorstelt.

IndiaToen ik begon met schilderen had ik nooit gedacht dat dit schilderen mijn manier zou worden om mijn onvertaalde emoties te vertalen. De woorden die ik niet kan vinden worden vervangen door mijn schilderijen. Als dit gevoel niet alleen op deze manier geuit maar ook ontvangen wordt, is mijn missie geslaagd.